Cars are for girls

In prinsessenkleren een ingewikkeld treinparcours bouwen. Of sinds haar 5de verjaardag enkele dagen geleden als een pro lego bouwen en tegelijk dromen dat ze in de legoslaapkamer van Olivia kon wonen (“Want die heeft een kaptafel met parfum!”). Met haar step tegen 25 per uur (no kidding, mijn hart staat soms stil) gaan terwijl haar lange jurk die ze per se naar school aan wou wappert in de wind.

Een echte girlygirl, maar ook een echte boyisch chic. Ze is een koppel met haar beste vriendinnetje omdat ze samen prinsessen zijn. En ze willen samen veel kinderen, want er zijn twee buiken. Logisch toch.

Hoe leuk vinden wij het dan dat we haar Jente noemden. Deze naam betekent in het Noors ‘meisje’, maar in Vlaanderen zijn er ongeveer evenveel jongens als meisjes met deze naam. Ik herinner me nog een tafereel bij Kind & Gezin waarbij de dokter bleef ‘hij’ zeggen over haar: “eet em goed?” “Rolt em al?” “Huilt hij veel?” Nadat we hem die drie keer met “ZE…” geantwoord hadden, gaven we het op. De blik in de ogen van deze man toen hij haar pamper losmaakte was onbetaalbaar.

Maar goed, we wijken weeral eens af. Gewoon omdat ik wou zeggen: Zo van die paars-roze outfits staan haar op één of andere manier toch best stoer. Geen idee hoe dat komt. Want bij haar zus is dat effect niet echt (ok, echt wel niet) aanwezig. En die is eigenlijk meer bad-ass dan haar grote zus.

Ik combineerde dus een fluweelzacht blinkend/velvetachtig stofje van Lanalotta met het Dale patroon uit de 8ste editie van Fibre Mood. Het truitje zat op een klein uurtje in elkaar (patroon overtekenen inbegrepen). Ik werkte de boorden trouwens af met de achterkant van de stof naar buiten. Toon op toon, zoals ik dat het liefste heb. Ik maakte maat 4, maar die valt hier nog vrij groot. Ik gok dat dat volgende winter ook nog gaat passen.

Net zoals het rimpelrokje. Dat toen ik het knipte als ‘maxirok’ bedoeld was. En toen belandde het onderaan mijn “Dit doe ik ooit nog wel eens”-stapel. Ondertussen werd het een midi-rok en volgend jaar dus een gewoon knierokje hè. En dat is dus ook nog geen half uurtje werk hé. Ja, soms is het uitstelgedrag sterker dan mezelf.

Op de trui speldde ik een pin van een roze auto. Ik vond deze in de kringwinkel voor 10 cent of zo. Ze is er weg van! En ik ook! Heerlijk, zulke vondsten.

Stof: Velvet stretch stof paars-roze gekocht bij Lanalotta
Patroon: Dale sweater uit Fibre Mood

Poppy goes boho

“Feestelijk voor de laatste schooldag!” Dat was haar vraag! Gevolgd door: “Zonder mouwen, moet bloemetjes en in het roze!” Je had haar gezicht moeten zien toen deze nieuwe jurk voor haar klaar lag gisteren. Deze ochtend vertrok ze blinkend van trots en zonnecrème richting haar laatste dag in de eerste kleuterklas.

Toen ik het patroon van de Poppy jurk van Fibre Mood zag, was de match met deze stof van Megan Blue Fabrics snel gemaakt. Jente had immers al weken geleden subtiel (insert irony) laten weten dat ze een ‘lang kleed’ uit deze stof wilde.

Het enige dat ik aanpaste, waren de schouderbandjes. Ik maakte ze veel smaller zodat het eerder lintjes werden. Zelf vond ik een strik rond de nek mooier, maar Jente wilde strikjes op haar schouders. Note to self: “Pick your battles, mama: Het kind vraagt nog niet om eenhoorns en dit is ook zot schattig!”

Ik hou wel van deze boho stijl voor de zomer. En ons dametje ook. Ze combineerde haar jurk deze ochtend nog met een hoed en kroop dan op haar fiets om er pijlsnel vandoor te gaan. En plots werd ons ‘dametje met attitude’ terug een ‘wilde kleuter’. Heerlijk!

Patroon: Poppy jurk van Fibre Mood

Stof: Sanseveria tricot zand van Megan Blue Fabrics

Magic Taylor

Eén van de geweldige nieuwe vestigingen in naailand, is Fibre Mood. Een nieuw supermodern magazine met naaipatronen voor kinderen, mannen en vrouwen. Heel hippe modellen. Uit de recentste editie kon ik echt moeilijk kiezen. Ik wil alles maken!

Omdat ik in 2019 enkel nog maar een winterjas kocht, vond ik dat ik nog wel een extra kledingstuk verdiende. Dus werd het selfish sewing.

Ik koos voor de Taylor dress. Het is een ruime dropped-sholders jurk met taille-elastiek en een leuk detail aan de halslijn.

Na een uitje naar Destelbergen bij Toverstof (Nog eens een dikke merci, Svenja, for having us! Ik heb me super geamuseerd!!), scoorde ik een baksteenrode dikke crêpe stof. Moeilijk te strijken, maar oh zo mooi. En kom, dat betekent wellicht ook: niet nodig om te strijken na het wassen. Er zit een kleine vierkantjes structuur in de stof. Prachtig!

Alleen… Er zat nog maar 1m50 op de rol. En ik zag Taylor al helemaal zitten in deze stof. Ik waagde het erop. Uiteraard kon ik niet alle patroondelen mooi plaatsen. Ik maakte maat S zonder naadwaarde. Ik knipte de rokdelen achter elkaar in de juiste stofrichting. Daarna puzzelde ik de bovenstukken in de andere richting. Als ik uit het midden achteraan één reep weghaalde, kon ik ze allemaal geplaatst krijgen. Die reep kon ik dan nog uit de restjes knippen. En zo was de rug met paspelstreep geboren. 🙂

Ik werkte af met koperen paspel en dezelfde koperen biais. Ik kreeg maar twee mouwboordjes uit de stof en maakte de mouwen dus in totaal één boordje korter dan het patroon aangeeft.

Na enkele foto’s in het warmste stuk van ons huis, bleek dat dit niet de meest luchtige stof is. Ik blijf enorm fan, maar ik vrees dat deze jurk eerder op de koudere lentedagen uit de kast gehaald zal worden.

Benieuwd naar andere creaties met de nieuwste Fibre mood? In de ‘linkparty’ staan ze allemaal bij elkaar.

Stof: Crêpe van Toverstof

Patroon: Taylor dress Fibre Mood