“Oh die Louisa jas wil ik maken!” “En een blog tour, leuk!”

Dat waren de eerste gedachten die in me opkwamen toen de ‘seamstress search’ door Marte van Compagnie M. werd uitgestuurd.

“Hoeraaaa, super fijn!!

Dat was het eerste gedacht toen Marte me vertelde dat ik aan de blogtour mocht meedoen.

En niet: “Oh ow, ik heb nog nooit deftig een rits aangezet.” of “Voering, quoi?” of “Mmmm, exact en nauwkeurig knippen…” of “Ai, ik maak bijna altijd snel-klaar-projectjes en zet daarom ook kamsnaps aan jassen en zo.”

Die gedachten kwamen nadien. Maar dus, no way back. Niet dat ik terug wilde hoor, totaal niet, maar een licht ‘ik heb dees nog nooit gedaan en nu is’t direct voor echt’ – gevoel was er wel. Gelukkig overheerste het ‘let’s do this!’-gevoel en zijn mijn naaiskills weer wat techniekjes rijker.

Maar goed. De Louisa jas.

Een zalig patroon! Waarom?

– Omdat je kan kiezen voor een kraag uit één of twee delen of voor een kap.

Je kan variëren met paspel, knopen, een bloem op je jas, … . Er is een rits- en een knopenversie. En er is een optie voor boordjes aan de mouwen.

– Omdat het echt ge-wel-dig goed uitgelegd is hoe je zo’n Louisa in elkaar moet steken. Zoals ik al subtiel vermeldde, ben ik geen ervaren jassen- en speciallekesnaaister. Dankzij de megaduidelijke instructies, is het me gelukt om niet één keer (!) te moeten lostornen.

– Omdat het resultaat echt mooi is!

Tijdens de fotoshoot stopte er zelfs een lieve vrouw om te zeggen dat ze de jas herkende en hem zo mooi vond. Marte, het doet dus al duchtig de ronde in Vlaanderen. Bovendien was de eerste reactie van de peuter zelf toen ze haar jas zag: “Oh mama, mooi!”

– Om nog allerlei redenen die ik nu even vergeet te vermelden wellicht.

Enkele tips:

– Koop de papieren versie! Ik had een snijmachine, maar heb toch wel wat snij- en plakwerk verricht om de pdf-versie in elkaar te zetten.

– Voor je de zakken begint vast te stikken op het voorpand (is één van de eerste stappen), leg je best toch even je zakken vastgespeld aan het voorpand op het achterpand zodat je kan zorgen dat de paspel van de zakken mooi doorloopt in de paspel van het achterpand. Uiteraard staat dit op en top juist in het patroon getekend, maar slordige knippers zoals ik kunnen bij deze tip wel baat hebben.

– Als er staat dat je best even doorstikt (bijvoorbeeld aan de kap), doe dat maar. Het ziet er echt duizend keer beter uit. Ze weet wat ze zegt hoor, die van Compagnie M.

– Het woord ‘vloeite’ in de instructies begreep ik niet. Tot Google me bij Mme Zsazsa bracht. Zij legt hier uit wat je moet doen om de mouwen ‘met vloeite’ aan het voor- en achterpand te zetten. Het werkt echt!

– Neem de maat die bij de borstomtrek staat. Jente is 20 maanden, maar heeft de kleinste maat (1 jaar) aan.

– Neem je tijd en koop een echt mooi stofje! Je doet dit niet raprap op één avondje, dus kan het maar beter de moeite zijn.

Toch wel handig, zo’n lieve dames in de crèche die allerlei kapsels verzinnen met het haar van mijn dochter. Ze kwam net nu terug met twee staartjes en een speldje. Ideale match met de Louisa Coat.

Ik maakte de versie met kap en met boordjes aan de mouwen. Ik besloot om aan de kap geen paspel toe te voegen. Waarom? Dat weet ik niet meer goed, maar de stiksels zijn ook heel mooi.

De binnenstof is een heel soepel, zacht katoentje. Omdat het stofje vrij glad is, gebruikte ik het ook voor de mouwen als voering. Ik heb het wel wat warmer gemaakt met de wattine, zoals in de instructies van het patroon aangegeven wordt. De buitenstof is tweed.

Woensdag en het idee om Jente vroeger van de crèche te halen om wat quality time door te brengen in het zonnetje en ondertussen wat foto’s te nemen. Goed idee, ware het niet dat de peuter er niet veel zin in had. Tanden die pijn doen. Middagdutten die overgeslagen worden. Herfstblaadjes die wegvliegen als je ze tijdens het fietsen niet goed vasthoudt. Verse pampers die tijdens de fotoshoot besmeurd worden. Katten die plots in beeld verschijnen en mega-eng zijn. Vogels die lawaai maken en eveneens mega-eng zijn (want die kan je nog niet eens altijd zien!). Speldjes die pér sé in het haar moeten en twee minuten later niet meer in mogen. Snottebellen die niet mogen afgeveegd worden. Een jas met nét iets te lange mouwen, maar met kei-interessante zakken.

Je kent het wel, standaard perikelen waar een peuter mee te maken krijgt.

Foto’s van die pamper en tanden zal ik u besparen, no need to worry.

Snottebellen, herfstblaadjes, het kapsel en uiteraard DE JAS zijn hier wel in de aanbieding.

En weeral wegens voornamelijk wasmachineproblemen (als in: ik vind de weg er niet naartoe de laatste week), was er geen deftig passende en vooral propere outfit voor erbij. Dus maakten we nog een jurkje met het Fons & Sien patroon (English / Nederlands). Deze keer sweaterstof zonder print, met als hals- en mouwboorden het muntgroene stofje van de mouwboordjes van de jas. Ik maakte er wel een heel fel gefronst rokdeel bij om de afwezigheid van een print te compenseren.

Snottebellen.

Herfstblaadjes.

Van “Wow, mama, hier kan ik mijn hand in kwijt!” – tot “Oh jee, hoe ingewikkeld is dit ding om die hand eruit te krijgen!”

De enge kat.

Ik poseer alleen nog als ik brood krijg, na!

Louisa moet uit, uit!!!!! En weer aan, maar dan zó! Aanschouw de zelfvoldane lach…

Mouwen die nét te lang zijn dus…

En check de kap! Hij past heel mooi zo, en zeker ook nog met een muts ertussen. En Jente wou hem laten opstaan voor langer dan 1 seconde! Scoren! Dat doorstikken aan de rand heeft het wel echt ‘af’ gemaakt. Geen paspel, maar wel mooie naden.

Jente haar eigenste Louisa coat. Toch een tikkeltje behoorlijk trots dat ik het ding in elkaar gekregen heb.

(Boos op de hond die blafte, maar toch maar even zwaaien. Tata!)

Wil je een Louisa coat maken? Je krijgt bij Compagnie M. nog tot 6 november 10% korting op de papieren of de pdf-versie met de code LOUISACOAT10.

Meer inspiratie? Op de blog van Marte vind je heel veel mooie foto’s van prachtige Louisa coats.

Marte, ik vond het echt heel leuk om mee te doen met de blog tour. Een dikke merci ook voor de uitdaging, het geweldige patroon en je lieve mailtjes!

De stofjes voor de jas kocht ik bij Lana Lotta. Die zalige madammen hebben me weeral goed helpen kiezen en waren al even enthousiast als ikzelf over de jas.

Het patroon is dus (rara…) de Louisa coat van Compagnie M.