Pastel PJ’s for easy evenings

pastel pyjama

pastel pyjama
Zou ik het nog doen? Zelf pyjama’s maken. Een makkelijk en snel klaar project, dus ja tuurlijk doen we dat zelf. Maar toen ik aan die derde pyjama bezig was, dacht ik toch alweer: “pffff, te veel van hetzelfde”. Achteraf ben ik dan altijd wel weer helemaal happy met Jente haar pyjamasetje. En zij ook. Ze kon niet kiezen welke ze eerst wilde aandoen. Na lang denken, koos ze de groene. Toen ze daarna de roze aanhad, mocht die ook niet uit. Dan is dat korte “te veel van hetzelfde”-momentje wel snel vergeten natuurlijk.

pastel pyjama

pastel pyjama

Lekker warm en een beetje retro voor de winter, dacht ik. En plots had ik drie kleuren nicky velours liggen, in pasteltinten. Dat is net wat minder winters, maar kom.

pastel pyjama

Ik koos voor het succesrecept Billie-Oliver. Ik maakte telkens een Billie shirt met raglanmouwen en knipte de hals zonder naadwaarde. Zo zit ze wat minder aan haar halsboord te trekken dan bij haar vorige pyjama’s (ook deze drie kleuren, trouwens, toevallig ontdekt tijdens omkleedtijd). Ik zoomde de mouwen en onderkant gewoon om en stikte de halsboord nog eens door. Voor de broek gebruikte ik de grootste maat van het Oliver broekje. Voor de boordjes gebruikte ik telkens de achterkant van de stof. Ik deed het hier ook al eens nadat ik het bij haar gezien had.
pastel pyjama

pastel pyjama

Alleen voor de roze pyjama koos ik voor een ander roze stofje als boorden omdat er wat te weinig rek zat op de stof zelf.
pastel pyjama

pastel pyjama

Hopelijk zorgen de pyjama’s hier voor een vlotter avondritueel. Sinds onze grote meid haar groot bed gekregen heeft, komt er steevast een “het lukt niet om te slapen”. En dat al terwijl het boek van haar verhaaltje nog niet eens dichtgeslagen werd. Als we dan samen nog even in haar grote bed liggen, moet ik ook telkens ‘van de bedjes’ vertellen. Ooit ben ik ermee begonnen om haar te vertellen wie van haar vriendjes ook al allemaal in zijn of haar bedje lag. Dat leek haar te kalmeren en te doen aanvaarden dat ze ook maar moest slapen. Nu blijkt onze FOMO-kleuter eerder nog actiever te worden bij het horen van al die namen. Er volgen dan wilde verhalen zoals: “I. heeft op de grond geplast. R. mag er niet in rijden. Gelukkig was er geen pipi op de brommer.” Grappig, dat wel. Een kleuter die slaapt voordat het 21u (of later) is, neen.
Komaan, PJ’s, work your magic.
pastel pyjama
pastel pyjama
pastel pyjama

Stof: Roze nicky velours van Lillestof, gekocht bij Cas en Nina; Groene nicky velours gekocht bij Den Depot; Blauwe nicky velours gekocht op het Stoffenspektakel vorig jaar.
Patronen: Billie shirt van Zonen09 – Oliver broekje van Minniemie

In the pocket Oliver

Dit jaar ging het er in december wat rustiger aan toe dan gewoonlijk tijdens deze periode. Dat zorgde ervoor dat ik het allemaal wat bewuster en rustiger leek te beleven dan andere jaren. Of ligt het aan het feit dat je met een peuter naast je toch steevast trager wandelt? Of is het omdat je aan de peuter de hele kerstheisa probeert uit te leggen en samen de boom versiert (elke dag opnieuw)?

Of was het omdat we na Kerstdag even met z’n tweetjes twee dagen mochten relaxen? 

En zo kwam het dat ik nog meer dan anders opmerkte dat de gejaagdheid van de dagen en weken voor kerst soms toch wat in contrast staat met de kalmte, gezelligheid en het samen vieren waar we allemaal zo naar uit kijken. We racen ons te pletter om daarna rustig bij onze kerstboom te zitten. Het viel mij vooral op toen we met Jente naar de stad gingen en we de rijen parkeerplaatsbeluste en eerder ongeduldige auto’s voorbij fietsten of toen ik de fronsende, gejaagde uitdrukkingen waarnam op de gezichten van menig cadeaushoppers. Ik prees me gelukkig dat ik zelf even mocht slenteren en rustig kon genieten van alle kerstkitsch (weliswaar terwijl ik probeerde Jente niet kwijt te raken terwijl ze haastig rond een kerstboom huppelde). Dat we met de fiets konden gaan cadeaushoppen. Dat we meestal niet overdrijven met cadeautjes. En dat de peuter en de papa van de peuter graag mee kuieren door de straten (ok, meestal de verkeerde kant op, maar toch – die peuter hé, de papa heeft iets meer oriëntatievermogen).
Volgend jaar doen we dat opnieuw, zo wat rustiger.

Ondertussen ging het er op creatief vlak ook wat kalmer aan toe en deed ik aan wat bandwerk. Een reeks Oliver broekjes. Annick en Griet, ik blijf het herhalen, dat patroon is hier een toppertje!
Voor Jente maakte ik twee dikkere, winterse Olivers in maat 86. Eéntje in velours en eentje in sweaterstof. Allebei met zakken. Omdat ons Jentemie zo’n ongelofelijke fan is van “kakken”. En omdat we de misverstanden over broek- of jaszakken en vervuilde luiers graag aanwakkeren.
Eén donkerblauw broekje met glitterzakken en één grijs broekje met muntgroene zakken.


Ik maakte ook nog enkele Olivers in maat 68 en 74 om cadeau te geven.

Pyjama party

We dachten dat het een uitrustweekend zou worden. Ik had zelfs verlof van zaterdag tot en met woensdag. Heerlijk! Het mooie weer deed wel heel veel deugd en we zijn veel gaan wandelen en fietsen, maar echt uitrusten was er niet bij. Onze dagen begonnen vroeg, heel vroeg. Jente en Wouter waren een beetje ziekjes. En… We vermoeden dat het ‘Oei, ik groei!’-boek ons in het ootje genomen heeft door te eindigen met sprongetjes op 75 weken. De symptomen waren anders nu ook wel aanwezig: hangerig, huilerig, veel eten en dan weer weinig, slecht slapen en veel bijleren. Hoera voor dat laatste! Zoveel woordjes, gewoontekes, nieuwe dansmoves, goestingskes die onze meid haar persoontje steeds meer vorm geven.

Maar dus ook weinig slaap, wat me meer zin gaf in bandwerkavondjes met de usual patroontjes dan in het testen van nieuwe patronen. Het kwam nog wel goed uit, want onze meid had wel wat pyjama’s nodig én ik kocht wel drie (!) dezelfde Elvelyckan design stofjes in de solden.

Voor het broekje gebruikte ik het patroon (echt, een zalig patroon!) voor het Oliver broekje van Annick en Griet. Voor het shirt gebruikte ik hetzelfde patroon als bij dit shirt, het raglan patroontje van Mamahoch2, alleen ondertussen een maatje groter. Ik had duidelijk een beetje verkeerd berekend aan de mouwen, die nu wel wat te kort zijn (maar kom, zie die chubby polsjes!).


Ah ja, we hadden met de stiften gespeeld. Afgezien van enkele lijnen op het papier en op de voet werd er vooral duchtig stiften gesorteerd. Potjes aanhalen uit de keuken en in- en uitladen maar! Jente heeft een goed ontwikkelde ‘ik-speel-vrijwel-alleen-met-dingen-die-eigenlijk-geen-speelgoed-zijn’ radar.

De halsboord van de shirtjes stikte ik nog eens door met een zigzagsteek.

Van het roze stofje had ik te weinig gekocht (zo’n hele pyjama ging nét niet uit een halve meter stof), dus heb ik voor de mouwen nog een restje grijze stof gebruikt. Die roze pyjama lag eigenlijk al in de wasmand. Een boterham met stroop eten gaat duidelijk niet zonder de hele broek en shirt onder de stroop te kliederen. Nu weet je waarom ik de roze onderaan gemoffeld heb. 🙂

Jente haar lievelingsboekje voor het slapengaan is tegenwoordig ‘Waar is de taart?’ van Thé Tjong-Khing. Wij zeggen “Waar is…” en zij wijst het juiste voorwerp of dier aan. Bij de dieren krijgen we nog het dierengeluid getrakteerd ook. Ook leuk voor ons dat er zoveel subverhaaltjes zijn zodat je zelf nog wat zoekwerk hebt naar bijvoorbeeld het elfde eendje of naar waarom de poep van de kameleon rood ziet (for the record (spoiler alert!): omdat hij gaan zitten was op het krukje dat vos en haas pas geverfd hadden).

We zijn allemaal moe, ik zeg het je… (Te moe ook om snottebellen en ontstoken oogjes proper te maken trouwens.)

Vanwaar drie tutten? Jente heeft er één nodig in haar mond en liefst twee in haar handen. Anders is slapen moeilijk. Geen knuffelberen voor onze meid, maar wel een tutjesfestijn.

Het is te zeggen, beer ligt wel in haar bedje, maar hij krijgt gewoon ook een tutje en één dikke knuffel voor het slapengaan.

Slaapwel iedereen.

De groene en blauwe stof kocht ik bij Kersenpitje. Bij Isabelle rondneuzen naar leuke tricotjes is altijd een feest! De roze stof kocht ik bij Julia’s Shop.