Tijd voor tasjes

Hoog tijd. Zo hoog tijd dat het schaamtelijk wordt om nog af te komen: “Hier, nog een nieuwjaarspresentje…”
Maar goed. Iets in de zin van: “Zomaar!” of “Merci om ons een nacht te laten doorslapen.” of “Bij wijze van afleiding.” of “Jaja, speciaal voor je verjaardag!” doen het ook wel natuurlijk.

Ik was dus eind december begonnen aan een aantal tasjes. An-tasjes van Jace did it. Het leken snel klaar projectjes. Op zich is dat ook zo. Ware het niet dat ik ofwel het keergat vergat, ofwel dat mijn machien niet door de 8 lagen kon stikken, ofwel dat ik de verkeerde stukken aan elkaar genaaid had. Ik steek het op de ‘raprap-stress’.

Toch nog snel wat kiekjes genomen voordat de tasjes de deur uit gingen.

Uit het bruine stofje had ik al een kussensloop gemaakt. Het An-tasje is wel echt een ideaal restjesverwerkingsprojectje.

Uit het retro groen-bruine stofje heb ik bijna een jaar geleden ondertussen Jente haar eerste verjaardagsjurkje gemaakt. Dat stak al ergens in een doos ver weg. Het gaan opgraven voor op de foto, daar had ik geen tijd meer voor. Daarom enkele fotootjes van vorig jaar toen ze in haar ‘ik-test-wat-mijn-gezicht-allemaal-kan-periode’ was.

De stofjes had ik al heel lang in mijn kast liggen. Het bruine stofje kocht ik bij Le Chien Vert en het groen-bruine stofje kocht ik bij Bambiblauw.

Rainy days Louisa

Enkele weken geleden regende het bijna elke dag. We propten onze kleine meid dan maar in haar Louisa jas én in een regenjasje dat ik vorig jaar kocht voor haar. Mooi was het niet en onze beweeglijke peuter kon haar armen niet meer omhoog krijgen.

Het idee voor een regenponcho speelde al een tijdje in mijn hoofd. En toen kwam de wedstrijd van Compagnie M. online waar je ook kon meedoen met een Louisa coat hack. Daarna nog dat kleine detail: tijd vinden om zo’n poncho te tekenen, stof te kopen en het ding in elkaar te steken.

Woensdag kocht ik stof. Donderdag patroon hacken en stof knippen en zaterdag in elkaar zetten. Stevig doorperen wel, die donderdag en zaterdag. Maar hij is af! Het werd best wel een fancy ding voor een ‘regenponcho’. We gaan ver hoor, om die fietstochtjes door de regen wat aangenamer te maken.

Twee kleuren regenjasstof (zo van die lekker warme met fleece aan de achterkant) aan de buitenkant en voor het beleg. En een katoentje als voering. Op de voorkant hergebruikte ik de kromming van de zak en tekende ik een gebogen lijn verder naar boven tot waar de mouw zou moeten gekomen zijn volgens het oorspronkelijke patroon. Regen en open zakken gaan niet goed samen, dus kwamen er geen echte zakken, maar enkel een paspel. Tot Jente haar grote spijt: “mama, ‘kak’ (zak dus), waar?”

De paspel (mooie roestkleurige, blinkende paspel, dezelfde als aan haar echt Louisa jas) liet ik aan de zijkant doorlopen van de voorkant naar de achterkant van de poncho en op het beleg. 
Het krijtbordje meenemen… Goed idee, moeder. Ik ga er gewoon met de hele onderkant van die jas in zitten, na! Tot zover de propere poncho.
Het midden van de kap kreeg een extraatje: blauw tafelzeil met libelles erop. De kap stikte ik nog eens door.
Fladder fladder. De zijkant mocht wat verder komen dan haar handen, want op de fiets valt ie dan mooi over haar hele lijfje. Of haar blinkende poncho écht waterdicht is, moeten we nog testen.
Een hoog Harry Potter-gehalte, deze. Kijk, de libelle achteraan op de kap!
Met haar echte Louisa eronder, gaat ie ook! Hoera, missie geslaagd!
Nog eens de binnenkant showen.
Zonnig weertje, maar koud. Snottebellen en tranende oogjes, maar veel plezier met op en af lopen. En met knuffels komen geven aan mama. Smelt…
De regenjasstof kocht ik bij Pauli. De accessoires kocht ik bij Lana Lotta, de libelles bij Hexagoon en het voeringstofje kocht ik lang geleden bij Kersenpitje. Leuven boven, ha! 🙂