
















Pas maar op of ik eet u op! Hmnmhmnhm! Dat mochten we een heel weekend lang horen wanneer Jente ontdekte dat ik deze shirt voor haar had genaaid. Het was eerder een “Pasch ma opieeeu OP!” Wrijven over het buikje. En opnieuw.




Groot feest dus toen ze met de appelsienen mocht spelen. Goesting om rustig stil te staan voor de foto was er niet. “Geef het kind dan ook geen appelsienen (en pompelmoes 🙂 ) om mee te spelen.” hoor ik je denken. Klopt. Maar het plaatje zat al in mijn hoofd en de peuter was blij.

Voor de shirt gebruikte ik het Lena dress patroon, maar ik verkortte het tot een lange shirt – tuniekje – … (hoe het ook heet). De appelsienenstof, nog bijna 40cm ervan, kocht ik bijna een jaar geleden op de rommelmarkt voor een halve euro (!). De kwaliteit is wel echt verschrikkelijk. Voor een halve euro kan je niet sukkelen. Maar met een tweelingnaald in slechte stof kan je wel sukkelen… Na wat gezucht kwam er toch een einde aan het omzomen. Aan het doorstikken van de hals heb ik me dus echt niet meer gewaagd.
Enkele leggings waren hoog nodig hier. Ze schiet de lucht in, die peuter. En ze verft ook in de crèche. En ze loopt sneller dan haar benen kunnen met ‘boempatat’ (haar woorden) als gevolg. Kortom: nog weinig toonbare broekjes. En ik had even nood aan bandwerk. Reden genoeg dus om nog eens het snelle en leuke gratis patroon van Emma en Mona boven te halen. Het gaat tot maat 80, maar ik heb het wat verlengd en een boordje aangestikt. Ik had het ook een beetje versmald om voor onze smalle meid nog meer het echte legging-gevoel te hebben, maar dat had duidelijk niet gehoeven (check de babyvetjes die zich hier en daar aftekenen – maar kom, dat verhoogt het schattigheidsgehalte). De grijze stofjes kocht ik in Maastricht in zo’n kraampje ‘restjes voor 2 euro’ en het grid-stofje kocht ik bij Bambiblauw. Ik denk op het stoffenspektakel in de bak met restjes.
Drie broeken, een shirt en een beetje zomergevoel voor een prikje, ha! 🙂

Na deze fotoshoot zijn we ook helemaal in de war, Wouter en ik. Ze komt dan met scheefgehouden hoofd (jepjep, ze heeft het spelletje al begrepen) smeken: “Appisiene peje” Na wat gehang, gezeur, gespring, geklop, … (vul zelf aan) kwam aan het licht dat het ging over de “Plasticine”. “Mama en papa toch.”, zei ze met met het vingertje de lucht in (ik zweer het).



Barbara told me that there was a search for Coffee + Thread pattern testers (thanks Barbara!). I was too late to sign up, yet Olga told me she could use another tester. I was thrilled to do something completely different than sew Lena dresses all week long (although my addiction that made me publish the pattern is not tempered yet, you’ll see :-)). Slightly more advanced project than the Lena dress though, this Polina. But just as fulfilling. Credits to Olga for the very clear instructions that made a knit fabric sewer such as myself feel confident.

I personally think ironing is out of style, except for ironing on the flock foil. And that was risky business here with Jente insisting on ‘helping’.





“Challenge accepted!”
Als ik aan die woorden denk, zie ik steevast Barney Stinson van How I Met Your Mother voor mij. Met vinger in de lucht, borst vooruit en een beramende blik in de ogen. Dat was bijna (…) mijn lichaamstaal toen ik de sew challenge accepteerde. Behalve dat ik nog niet wist wat dat precies was, zo’n sew challenge. Moet ik dan iets maken voor iemand die ook meedoet? Moet ik iets specifieks maken?
Wat ik vond van de criteria van Katrien? Tof! Want ik zou eindelijk iets maken dat al lang op mijn ‘to sew’ lijstje staat (1), met een stofje dat bijzonder is voor mij (2), en iets dat meteen ook zomerproof is (3).





Ok, ik geef toe, ik heb er me qua ‘challenge’ nogal gemakkelijk vanaf gemaakt. Een biais had ik al wel eens eerder aan een kledingstuk gezet. Maar heel leuk dat ik dankzij de criteria van Katien dit stofje eindelijk gebruikt heb voor alvast een eerste zomeritem in Jente haar kleerkast. Eéntje dat hier vaak gedragen gaat worden.
Kijk deze week zeker ook op deze blogs voor meer accepted challenges.
Het verenstofje en de biais kocht ik bij Veritas.
De prachtige boordstof met gouden print is van Lotte Martens, gekocht bij Lana Lotta.
De trui kocht ik bij Hema.
“Klaar!” zou Jente zeggen. Luidkeels en met haar handjes in de lucht.
Exact de manier waarop ik in deze post wil vertellen dat het er eindelijk is. Het gratis naaipatroon voor de Lena dress! In maten 80 tot en met 116. Een baggy jurkje voor rekbare stoffen. Met een plooi achteraan. Mooi met korte en lange mouwen. En een tutorial erbij om het in elkaar steken van dit simpele jurkje nog simpeler te maken.

Waarom ‘Lena dress’? Omdat Jente haar groot (eigenlijk heel klein en schattig) vriendinnetje ‘Lena’ heet en we hier de hele dag horen: “Lena ook!!” Ergens dacht ik dit ondertussen al beu gehoord te zijn, maar plots zat die naam toch in mijn hoofd om er dit jurkje naar te noemen.
En nu. Tijd om die Lena dress in elkaar te steken!
PATROON & TUTORIAL
Klik hier om het gratis patroon van de Lena dress te downloaden
Klik hier voor de uitgebreide, herziene versie in maten 80 tem 164 (12m-14j).Â
Wat heb je nodig?
Hoeveel stof heb je nodig?
Naadwaarde niet inbegrepen!!
Knip onderaan 2,5cm naadwaarde
Naadwaarde aan hals en nek wel inbegrepen
Overal anders 1cm naadwaarde knippen
Afmetingen boorden
Breedte:
Lengte:Â 
Knip de patroondelen uit en kleef ze vast met dezelfde letters aan elkaar.
Knip het patroondeel van het achterpand op de lijn die in het midden bovenaan loopt bij de juiste maat.
Leg het voorpand (1) en het bovenste stuk van het achterpand (2) op de stofvouw.
Aan de hals en nek (dus bij voor- en achterpand) moet je geen naadwaarde rekenen! Bovenop de schouder dan weer wel opnieuw.
Tel er onderaan 2,5 cm naadwaarde bij en overal anders 1 cm.
Leg de onderkant van het achterpand (3) op 6 cm van de stofvouw, evenwijdig met de stofvouw. Met die zes centimeter maak je de plooi.
Zet markeringen op deze 6cm van de stofvouw en op de stofvouw zelf.

Leg de drie markeringen samen en duw de stof plat. Ziezo, daar is je plooi!
Speld en naai de plooi vast op 0,5cm van de rand. 
Leg de boven- en onderkant van het achterpand met de goede kanten op elkaar.
Stik vast.
Leg voorpand en achterpand met de goede kanten op elkaar.
Stik vast.
 

Zet de mouwen eraan. Speld eerst, goede kanten op elkaar, het midden van de mouw vast op de schoudernaad en speld dan verder vast. Naai vast.
Sla deze stap over voor de versie met korte mouwen.

Stik in één keer de zijkanten en de mouwen toe.
Als je geen mouwen hebt, stik je dus ook gewoon de zijnaden toe.
Nu alleen nog de boorden en je bent klaar!
Overlock of zigzag de onderkant.
Knip de juiste halsboord en armboorden volgens de tabel.
Plooi de armboorden dubbel, goede kanten naar elkaar en stik vast. Als je ze allemaal achter elkaar onder je overlock legt, kan je ze gewoon achteraf los knippen.
Draai met de goede kant naar buiten en plooi dubbel.
Leg de naad van de mouwboord mooi samen met de naad in de oksel.
Stik je mouwboorden vast.
Voor de lange mouwen moet je de stof van de boord een klein beetje uitrekken, voor de korte mouwen niet, die zijn even breed als de mouw zelf.
Plooi de boordjes om.
Markeer het midden van de hals op het voorpand en op het achterpand.
Markeer het midden van de halsboord (recht tegenover de naad).
Speld de naad van de halsboord op de markering op het achterpand en speld de markering op de halsboord gelijk met de markering op het voorpand.
Naai vast. Hier zal je ook je halsboord wat moeten uitrekken tussen de achterkant- en voorkantmarkering. Let op dat je de stof van het jurkje zelf niet uitrekt.
Zoom de onderkant 2,5 cm om. Gebruik een tweelingnaald of stretchsteek zodat je stiksel niet scheurt als de stof uitrekt.

Werk de halsboord ook af met een tweelingnaald. Hoeft niet, maar ziet er wel sjiek uit.
“Klaar!”

Â
Â
Deel je foto’s van je Lena dress! #lenadress #wisjdesigns en laat het me weten via Instagram: wisj_sofie
Of deel hieronder in de reacties.
Ik ben alvast benieuwd.
Hou zeker ook deze vier blogs in het oog de komende week voor meer inspiratie:
Lily & Woody
Petrol and Mint
MinnieMie
Lilliepawillie
Â
Toch ook even enkele mensen bedanken… L., mijn eeuwige fan en eerste tester van het patroon. Wat een enthousiasme! Toen jij plots vier Lena’s klaar had, werd ik zo ongelofelijk blij.
W., dat assisteren bij de fotoshoot was niet gemakkelijk, maar oh zo tof. We gaan nog heel erg lachen over die foto’s waar onze dochter krijsend wegloopt van de planten of die waar ze zo hard aan haar wangen trekt dat haar ogen eruit lijken te vallen.
Annick, Barbara, Marleen & Sylvia, een hele dikke merci dat jullie zo uitgebreid wilden testen en me zo’n fijne mails terugstuurden om jullie enthousiasme te uiten en bedenkingen te noteren. Zo handig voor mij dat dat ongeveer allemaal dezelfde bedenkingen waren 🙂 en dat ik het patroon dus mooi heb kunnen aanpassen.
Het lichtroze stofje is van Atelier Brunette en kocht ik bij Lanalotta.
Het blauwe stofje kocht ik bij Pauli.
Er kruipt wel wat tijd en werk in zo’n patroontje. Het is altijd fijn als dat gerespecteerd wordt. Enkele jurkjes maken als cadeautje of voor je eigen kinderen, doe gerust.
Het patroon gebruiken in lessen/workshops? Bekijk hier onze workshop license.
Afgewerkte stuks verkopen met dit patroon? Bekijk hier onze commercial license.












Nog eens een jurk maken voor mezelf. Dat stond al even op de planning. Een naaihobby hebben en kleren shoppen betekent soms een heel gesprek in mijn hoofd als ik in de winkel sta: “Dat is echt een super simpel T-shirt, zot om dat te kopen als ik het zelf kan maken.” “Dat jurkje zou beter wat meer zus of wat meer zo zijn. Als ik het zelf maak, kan ik dat tenminste kiezen.” En dan thuiskomen: “Tja, niet altijd zoveel tijd om het zelf te maken. Zeker voor mezelf. Kinderkleertjes is simpeler. Ik had beter toch eens een nieuwe T-shirt gekocht.” Ik vermoed dat je het vicieuze cirkel aspect hier wel begrijpt.
Maar goed. Er werd dan toch een jurk genaaid. Het werd de Rianne jurk van La Maison Victor. In dit boek staat ie, tussen nog veel andere ‘to sew’ projectjes.
Ik vouwde de band in het midden naar binnen in plaats van het oorspronkelijk overlocken. Dat maakte het iets minder stoer. Ik had ook geen passend overlockgaren. Dat had er ook een klein beetje mee te maken. 🙂
Ik maakte ook een halsboord eraan vast en mouwboorden die ik telkens nog eens doorstikte met een tweelingnaald.
Het stofje is een heerlijk zachte en warme sweaterstof van het prachtige merk Atelier Brunette. Donkerblauw-grijs met gouden streepjes. Super stofje!
Ik kocht deze donkere voor mezelf en ook een zacht roze met gouden bolletjes voor een jurkje voor Jente.
Bij deze nog eens een sneak peek van de Lena dress waarvan het patroon nu echt wel in aantocht is.
Als je dacht dat ik mijn achtergrond ging strijken, dan had je het mis!

Niet veel jurk te zien, maar deze moest ik er bij zetten.

Antwoord op de vraag: “Jente, lach eens!?”


Fotoshoot buster 🙂 Photobomb baby, die Jente.

De stofjes kocht ik bij Lanalotta. Veerle, merci om mijn ‘stoffenknipwispelturigheid’ te kunnen volgen. 🙂

Twee jaar geleden hadden we nu al een halve nacht en dag kunnen wennen aan het feit dat we mama en papa geworden waren. Plots was daar dat kleine dropje. Toen heel rustig, hongerig en toch al erg geïnteresseerd zo leek het.
Een zware nacht achter de rug en een dag met telefoontjes, berichtjes, bezoekjes. En tussendoor even proberen te bekomen en checken hoe je er zelf aan toe bent.
Totaal overweldigd, verbaasd over de voorbije 24 uur en blij met onze kleine meid. Dat was dit moment twee jaar geleden.
Die twee jaar sinds dat moment zijn voorbij gevlogen. Even een kleine greep uit wat ik sinds dan heb mogen ervaren:
Twee intense jaren met onze vurige meid. Ik kijk al uit naar wat we nog allemaal zullen beleven samen met jou, lieve Jentemie.
1 jaar!

2 jaar.



Het nieuwe patroon is eigenlijk een update (upgrade vind ik het misschien zelfs 🙂 ) van het Fons & Sien patroon. Ik ben het aan het maken in maten 80 tot 116. De 80, 86, 92 en 98 zijn al aan een eerste testje onderworpen. (Dank u, Lynn!) Nu moet de rest nog. Daarna hier gratis te downloaden. En dáárna ook nog een wat stoerdere versie van de ‘top’ die lekker stereotiep een jongensnaam zal krijgen. Zoveel plannen. Als ik ze hier noteer, móet ik er wel aan doorwerken, dacht ik zo. Een brokje gezonde stress.
Ik wou toch al even mijn eerste Lena dress delen. Het mooie grijs-zilver blinkende sweaterstofje lag al een hele tijd te lonken.
De Lena dress is een eenvoudig jurkje met aangeknipte korte mouwen (en een lange mouwen versie). Het is bedoeld voor rekbare stoffen en het heeft een plooi in het midden van het achterpand.


Jente showt hier dus de lange mouwen versie. Ik flockte er een zwart wolkje op en kreeg angstzweet toen de handdoek die op de flockfolie lag, bruin kleurde. Na mijn strijkijzer vervloekt te hebben en nadat ik zag dat de schade niet gigantisch was, kon ik bedaren. Een “mama boos?”; “Nee, schatteke, het is ok.” later, konden we terug onze dagelijkse bezigheden hervatten. Van waar Jente dat drama queen gehalte heeft, ik weet het trouwens echt niet. 😉
Naast gevoel voor drama begint ze ook haar gevoel voor poseren stevig te ontwikkelen. Ze stelt zelf decors samen (deed ze hier ook al trouwens) en het zwaaien, liggen, ‘speciaal tegen de muur staan’ waren ook niet echt mijn ideeën. Goed gedaan, kindje!


Ik hoop hier dus de komende weken een nieuwe download te kunnen uploaden. 🙂
Het mooie grijze sweaterstofje kocht ik bij Kersenpitje.
De wolkjes op de muur zijn muurstickers van Ferm Living, op de lijst gezet bij Jente haar geboorte.

Hoog tijd. Zo hoog tijd dat het schaamtelijk wordt om nog af te komen: “Hier, nog een nieuwjaarspresentje…”
Maar goed. Iets in de zin van: “Zomaar!” of “Merci om ons een nacht te laten doorslapen.” of “Bij wijze van afleiding.” of “Jaja, speciaal voor je verjaardag!” doen het ook wel natuurlijk.
Ik was dus eind december begonnen aan een aantal tasjes. An-tasjes van Jace did it. Het leken snel klaar projectjes. Op zich is dat ook zo. Ware het niet dat ik ofwel het keergat vergat, ofwel dat mijn machien niet door de 8 lagen kon stikken, ofwel dat ik de verkeerde stukken aan elkaar genaaid had. Ik steek het op de ‘raprap-stress’.
Toch nog snel wat kiekjes genomen voordat de tasjes de deur uit gingen.

Uit het bruine stofje had ik al een kussensloop gemaakt. Het An-tasje is wel echt een ideaal restjesverwerkingsprojectje.


Uit het retro groen-bruine stofje heb ik bijna een jaar geleden ondertussen Jente haar eerste verjaardagsjurkje gemaakt. Dat stak al ergens in een doos ver weg. Het gaan opgraven voor op de foto, daar had ik geen tijd meer voor. Daarom enkele fotootjes van vorig jaar toen ze in haar ‘ik-test-wat-mijn-gezicht-allemaal-kan-periode’ was.
De stofjes had ik al heel lang in mijn kast liggen. Het bruine stofje kocht ik bij Le Chien Vert en het groen-bruine stofje kocht ik bij Bambiblauw.

In de kleerkast van de dochter liggen maar enkele stuks die ik niet zelf gemaakt heb voor dit seizoen. “Tof!” vond W. dat. En telkens wanneer ik vroeg: “Wat zou ik nu maken?” Meestal een retorische vraag, maar de man des huizes antwoordt dan soms: “Misschien eens iets voor mij.” Ocharme, ons dutske. Afgezien van één pyjamabroek enkele jaren geleden heeft ie nog geen enkel zelfgemaakt kledingstuk in zijn kast hangen – liggen – op de hoop gegooid (schrappen wat niet past…).
Onlangs kwam ik thuis met een metertje sweaterstof dat best wel een mooi mannenstofje bleek. Eén meter… Typisch. Met wat gesjoemel viel er toch een Titus sweater van La Maison Victor uit te maken. Hoera!

Toen ik kwam aandraven met het zwart-witte geo stofje (of hoe je het moet noemen), was Jente laaaaaiend enthousiast. Echt. Ze gritste de meter stof (jaja, again, dat metertje!) uit mijn handen:
“Aanoen.” … “Aanoen!!” … “Aanoennnnn!!!!!!”
“Ja maar lieverd, je kan het nog niet aandoen, dat is alleen stof.”
“Aanoen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
Omdat er geen reactie kwam van ons (we wilden geen verdere ruzie zoeken met een peuter), zwaaide ze de stof rond haar lichaam en over haar hoofd. “Kiepekoe!” ging het even later. “Aaah daar is Jente!”
En zo ging dat nog een heeeele tijd door.
Dat was zo ongeveer het moment dat ik beslist dat ik uit die stof een jurkje voor haar zou maken. Diezelfde avond bleek ik er met mijn metertje stof voor Wouter zijn trui niet te raken. Tip: Wanneer er 1,75m gesuggereerd wordt in het tijdschrift, probeer het niet te fixen met een meter…
Het zwart-witte stofje lag ook nog op tafel en daar knipte ik dan maar één stuk kraag uit en een stuk van het achterpand.  Voor de armboorden en de boord onderaan gebruikte ik zwarte boordstof.
De rest van de stof werd dus een Cocoon Dress van Groovybabyandmama. Ik maakte de ruffles wel dubbel zodat boven- en onderkant mooi afgewerkt zijn.


“Papa ook!” ging het de hele tijd toen ze hun matching outfits aan hadden. En Jente mompelde ook wel af en toe iets. 🙂
Ze had die ochtend ook enthousiast “mooi” gezegd terwijl ze met veel geste met haar handje over de ruffles ging. Toen ik vroeg: “Vind je het mooi?” zei ze geruststellend en meelevend: “Ja! … Mama ook mooi.” (terwijl ze over mijn pyjamashirt streelde)
Smelt.
Even een emo-momentje nu (ha, nog eentje eigenlijk)… Waarschijnlijk de laatste creaties hier met mijn oude naaimachine van mijn oma. Gisteren kocht ik mij een heerlijk nieuwjaarscadeau: een nieuw machien! Blij als een kind uitpakken en testen. Wouter zei dat een unboxing video geld zou opgebracht hebben. 🙂 Al twee maaksels op z’n palmares, het ding (die machine hé, Wouter not so much. Die vroeg de hele tijd om nog eens de siersteek met krokodillen te tonen). Verslavend. Very.
Tot snel dus.
De twee stofjes komen van bij Pauli.