Nog even verlof begin januari. Dat betekent dat je je voornemens en je ‘nieuwe start’ nog wat kan uitstellen. Heerlijk!

Met 3 koningen (euh… peuters, moehahah, you get my point) en 11 volwassenen in een super mooi huis in de Ardennen. Dat lijkt best druk en dat was het ook. Maar een gezellige drukte. Voor ons dan toch. En niet voor het koppel zonder kinderen dat om 6u30 wakker gejoeld werd  door twee hyperactieve peuters. Nogmaals sorry, D&S.

Er was niet zo veel te doen, want wandelen met peuters in de rugzak bleek toch nét te koud te zijn zo bij -5 graden. Eén keer geprobeerd. Eén keer veel gejengel bij de ene en wat te koude voetjes en niet in de rugzak willen zitten bij de andere. Eén keer en daarna niet meer. 🙂

Dus we vulden onze dagen met babbeltjes, zetelhangen, hier en daar wat koken (en tien ton meer wegen na de tapasavond waar iedereen voor één tapa moest zorgen), torens bouwen, ravotten, sleeën en met pop spelen (en de ‘fear-of-missing-out-peuters’ in slaap proberen te krijgen, zucht), gezelschapsspelletjes spelen en vermijden :-), kickeren, een initiatie pilates, verfrommeld raken in de jacuzzi en opwarmen in de sauna. Echt chillen. Daar hadden we precies allemaal nood aan.

Jente haar retro jasje al gezien? Dat is het jasje dat ik vroeger droeg (ok, toen ik een klein jaar jonger was dan Jente nu en zij zwemt er nog in – pakt dat ik een ietwat steviger kind was indertijd). Ik vond dat eighties ding (letterlijk!) wel bij sneeuw en sleeën passen eigenlijk. 🙂

Toen we thuiskwamen, bleek dat we eigenlijk best wel tot rust gekomen waren ginder. De wereld ging er plots terug wat sneller aan toe dan het tempo dat wij gewoon geworden waren tijdens die paar dagen. Maar we proberen hem toch nog even vast te houden, die rustigere, trage sfeer. Let’s see how that works out.