Eva’s bunnies voor een mini baby

Er werd nog eens een schattig meisje geboren. Het tweede dochtertje voor één van mijn leukste, vrolijkste vriendinnen. Daar hoort dus een leuke, vrolijke outfit bij. De vriendin is behoorlijk fan van de tekeningen van Eva Mouton, dus werd het één van haar vrolijkste stofjes: De konijntjes die ‘wiiiii’ doen (not my words, dat staat op de zelfkant van de stof 🙂 ).

Ik kocht het stofje bij Bambiblauw en gebruikte het patroon van de Lila dress van Compagnie M. en Lily & Woody. Ik maakte er nog een mini legging bij met het patroon van Emma en Mona. Hiervoor en voor het beleg aan het jurkje gebruikte ik wat ik nog over had van het pandapaneel van Happy Nature 4, ook van bij Bambiblauw. Met de panda zelf maakte ik al eerder deze kerstoutfit voor Jente.

Op het flapje raakte er nét nog één konijntje. En zie hoe blij dat het beestje ermee is.

Voor de tailleboord van het broekje had ik nét niet genoeg stof meer. Daarom dus de zachte grijze boordstof. Dat spant dan ook meteen niet te hard voor zo’n klein boeleke. 

De stofjes kocht ik bij Bambiblauw.
Patroon broekje: Babylegging van Emma & Mona
Patroon jurkje: Lila dress van Compagnie M. en Lily & Woody

Rokjes van restjes

Nog even op de valreep voor we aan 2017 beginnen.
Een restjesverwerkingsprojectje: rokjes! Vooral om weg te geven aan enkele lieve vriendinnen met schattige meisjes. Want Jente heeft wel al heel wat van deze exemplaren.
Ik maakte ze opnieuw met dit patroon van de Dromenfabriek.

Voornemen voor 2017: De restjes stof iets minder lang laten liggen. Want zo van dat bandwerk is me soms iets té veel van het goede (van hetzelfde eigenlijk).
Nog een voornemen voor 2017: Minder stofjes kopen.
Nog een voornemen voor 2017: Geen voornemens maken die ik niet kan verwezenlijken.
Dus alvast mijn voornemens voor 2018: Minder restjes laten liggen en minder stofjes kopen.

Alle rokjes hebben een elastiek, behalve het druppelrokje. Daar werkte ik met boordstof in één van de kleuren van de druppels.
Meestal werkte ik de elastiek erin vast met een zigzagsteek. Ook een voornemen voor 2017: Een nieuwe naaimachine kopen. Mijn oude Toyota doet echt heel raar al er in tricot gestikt moet worden. Tips zijn altijd heel erg welkom!!
Jente haar t-shirtje is nog een Fons & Sien die ik lang geleden maakte.

Het bloemen- en bolletjesrokje maakte ik uit oude rokjes van een vriendin. Ze wou met de stofjes wel nog iets voor haar dochtertje. Ik behield de zoom en van ééntje ook de zijkanten (die werd dus mega fel gefronst). Wat een gemakszucht.
A., nu ben ik ze gisteren nog vergeten meegeven voor die prachtige dochter van jou!

Alvast gelukkig nieuwjaar, iedereen! Let the music play all night! 🙂

(Of niet en kruip zoals wij vlak na middernacht in bed om ‘s morgensvroeg ten laatste om 7u verder te shaken op ”k zag twee beren’. 🙂 Santé!)

In the pocket Oliver

Dit jaar ging het er in december wat rustiger aan toe dan gewoonlijk tijdens deze periode. Dat zorgde ervoor dat ik het allemaal wat bewuster en rustiger leek te beleven dan andere jaren. Of ligt het aan het feit dat je met een peuter naast je toch steevast trager wandelt? Of is het omdat je aan de peuter de hele kerstheisa probeert uit te leggen en samen de boom versiert (elke dag opnieuw)?

Of was het omdat we na Kerstdag even met z’n tweetjes twee dagen mochten relaxen? 

En zo kwam het dat ik nog meer dan anders opmerkte dat de gejaagdheid van de dagen en weken voor kerst soms toch wat in contrast staat met de kalmte, gezelligheid en het samen vieren waar we allemaal zo naar uit kijken. We racen ons te pletter om daarna rustig bij onze kerstboom te zitten. Het viel mij vooral op toen we met Jente naar de stad gingen en we de rijen parkeerplaatsbeluste en eerder ongeduldige auto’s voorbij fietsten of toen ik de fronsende, gejaagde uitdrukkingen waarnam op de gezichten van menig cadeaushoppers. Ik prees me gelukkig dat ik zelf even mocht slenteren en rustig kon genieten van alle kerstkitsch (weliswaar terwijl ik probeerde Jente niet kwijt te raken terwijl ze haastig rond een kerstboom huppelde). Dat we met de fiets konden gaan cadeaushoppen. Dat we meestal niet overdrijven met cadeautjes. En dat de peuter en de papa van de peuter graag mee kuieren door de straten (ok, meestal de verkeerde kant op, maar toch – die peuter hé, de papa heeft iets meer oriëntatievermogen).
Volgend jaar doen we dat opnieuw, zo wat rustiger.

Ondertussen ging het er op creatief vlak ook wat kalmer aan toe en deed ik aan wat bandwerk. Een reeks Oliver broekjes. Annick en Griet, ik blijf het herhalen, dat patroon is hier een toppertje!
Voor Jente maakte ik twee dikkere, winterse Olivers in maat 86. Eéntje in velours en eentje in sweaterstof. Allebei met zakken. Omdat ons Jentemie zo’n ongelofelijke fan is van “kakken”. En omdat we de misverstanden over broek- of jaszakken en vervuilde luiers graag aanwakkeren.
Eén donkerblauw broekje met glitterzakken en één grijs broekje met muntgroene zakken.


Ik maakte ook nog enkele Olivers in maat 68 en 74 om cadeau te geven.

Allemaal engeltjes & een pandabeer

christmas2016

Jente haar kerstoutfit lag hier al een tijdje te blinken, klaar voor enkele fotootjes op zonnige dagen… Die zon kwam er wel af en toe, maar niet op de momenten dat we met z’n allen zin hadden in kiekjes nemen. Vandaag was het eerste kerstfeest al aan de beurt, dus even, mist of geen mist (en dus slecht fotolicht…) deze voormiddag, een efforeke doen. Gelukkig maar, want op dit eigenste moment hangt het jurkje al met chocoladevlekken op één of andere vlekkenverwijderaar te wachten.

Ik heb me compleet laten gaan dit jaar. En ben er los over gegaan. Een pandajurkje. Een gilet en een giletje voor pop. Fier dat ze was op haar outfit, ons Jentemie.

Voor het jurkje gebruikte ik één van de stofjes uit de Happy Nature 4 collectie van Bambiblauw. Ik was instant verliefd op die panda toen hij online verscheen. En zeker toen ik de prachtige creaties van Laurence (Blanche) en Laurence (P’titsmonstres) zag. Als patroon gebruikte ik mijn eigen gratis Fons en Sien patroon. Hier wordt het maatje 86 even getest. Er wordt dus aan uitbreiding gewerkt. Voor het rokdeel gebruikte ik een restje dikke grijze sweaterstof die ik nog had liggen. Er zit een klein ‘blinkje’ in. Voor het jurkje uit twee delen haalde ik mijn inspiratie bij Griet (Emma en Mona). Ik gebruikte als rokdeel het rokjespatroon van de Dromenfabriek, fronste het en naaide het met een tweelingnaald vast aan het bovenstuk. Alleen zo kon die heerlijke panda volledig te zien zijn op mijn mini-dochter haar buik. “Pamabeerrrr!!!” ging het de hele voormiddag.

Voor het giletje gebruikte ik één van de kerststofjes van Eva Mouton.  Die heerlijke tekeningen op dat roze kleurtje! Dat betekende voor mij: “Voeg hier een blinkende paspel aan toe (had ik nog over van dit projectje) en een superzacht pelske. En maak met het restje nog zo’n zelfde giletje voor de pop.” Over the top, check! Als patroon gebruikte ik de zsa zsa zilet (voor onze mini bijna twee jarige was dat de 12-18 maanden…). Ik rondde de hoeken vooraan een beetje af. Voor de pop was datzelfde giletje door tante Hilde mooi uitgetekend in haar boek “De poppen van tante Hilde”. De giletjes zijn omkeerbaar, maar onze protesterende peuter wilde absoluut de roze stof en de “engerdjes” (engeltjes vermoedelijk) aan de buitenkant. Gelijk heeft ze wel natuurlijk.

Ha, ja, dat neuspeuteren. Je moet hen dat naar het schijnt afleren. Maar twee redenen om dat niet te doen: 1. Het helpt niet als je zegt dat het niet mag. 2. Het is echt meeeega schattig wanneer ze zegt: “Neush, pijjjn”.

Jente is ook heel erg into ‘vergelijkingen’ de laatste weken. Een voorbeeldje? Wanneer ze moet gaan slapen somt ze alle namen op van iedereen die ze kent en zegt er telkens “ook” achter. De conversatie gaat dan als volgt: “Nu is het tijd dat je in je bedje ligt en gaat slapen.” “Lena ook.” “Ja, Lena ook.” “Sssshhhrr ook” “Ja, Richard ook.” “Loes ook.” (stilte)… “Loes ook?” “Ja, Loes ook.”… en zo gaat dat nog een 30-tal namen verder. Uiteindelijk valt haar hoofd wel even stil en besluit ze dat ze toch ook wel haar bedje kan gebruiken. Door de babyfoon horen we dan nog een hele tijd hoe ze haar beren en konijn te slapen legt. “Beer ook.” “Kokijn ook.” “Apèèèèèè (slaapwel).” …. “Tente (Jente) ook.”
Moet ik nog vertellen dat ze dat giletje voor de pop gewèèèldig vond? “Pop ook jas!” “Ja…” “Tente ook.”

De fotoshoot mocht vandaag dus wel, want de giletjes en de pamabeer waren goedgekeurd. Ze zocht de engeltjes uit de kerstboom die ik gisteren plooide, zette ze zelf mooi op een rij, pop ernaast en zichzelf ernaast. Dank je wel, Riet, om voor een zenmomentje te zorgen voor mezelf (knippen is kei rustgevend) en voor tonnen spelplezier voor mijn dochter. 🙂 De engeltjes kan je hier nog steeds gratis downloaden, printen en knippen.

De panda (Happy Nature 4) en roze stof (Eva Mouton) zijn van bij Bambiblauw. De grijze stof kocht ik bij Pauli.

Rainy days Louisa

Enkele weken geleden regende het bijna elke dag. We propten onze kleine meid dan maar in haar Louisa jas én in een regenjasje dat ik vorig jaar kocht voor haar. Mooi was het niet en onze beweeglijke peuter kon haar armen niet meer omhoog krijgen.

Het idee voor een regenponcho speelde al een tijdje in mijn hoofd. En toen kwam de wedstrijd van Compagnie M. online waar je ook kon meedoen met een Louisa coat hack. Daarna nog dat kleine detail: tijd vinden om zo’n poncho te tekenen, stof te kopen en het ding in elkaar te steken.

Woensdag kocht ik stof. Donderdag patroon hacken en stof knippen en zaterdag in elkaar zetten. Stevig doorperen wel, die donderdag en zaterdag. Maar hij is af! Het werd best wel een fancy ding voor een ‘regenponcho’. We gaan ver hoor, om die fietstochtjes door de regen wat aangenamer te maken.

Twee kleuren regenjasstof (zo van die lekker warme met fleece aan de achterkant) aan de buitenkant en voor het beleg. En een katoentje als voering. Op de voorkant hergebruikte ik de kromming van de zak en tekende ik een gebogen lijn verder naar boven tot waar de mouw zou moeten gekomen zijn volgens het oorspronkelijke patroon. Regen en open zakken gaan niet goed samen, dus kwamen er geen echte zakken, maar enkel een paspel. Tot Jente haar grote spijt: “mama, ‘kak’ (zak dus), waar?”

De paspel (mooie roestkleurige, blinkende paspel, dezelfde als aan haar echt Louisa jas) liet ik aan de zijkant doorlopen van de voorkant naar de achterkant van de poncho en op het beleg. 
Het krijtbordje meenemen… Goed idee, moeder. Ik ga er gewoon met de hele onderkant van die jas in zitten, na! Tot zover de propere poncho.
Het midden van de kap kreeg een extraatje: blauw tafelzeil met libelles erop. De kap stikte ik nog eens door.
Fladder fladder. De zijkant mocht wat verder komen dan haar handen, want op de fiets valt ie dan mooi over haar hele lijfje. Of haar blinkende poncho écht waterdicht is, moeten we nog testen.
Een hoog Harry Potter-gehalte, deze. Kijk, de libelle achteraan op de kap!
Met haar echte Louisa eronder, gaat ie ook! Hoera, missie geslaagd!
Nog eens de binnenkant showen.
Zonnig weertje, maar koud. Snottebellen en tranende oogjes, maar veel plezier met op en af lopen. En met knuffels komen geven aan mama. Smelt…
De regenjasstof kocht ik bij Pauli. De accessoires kocht ik bij Lana Lotta, de libelles bij Hexagoon en het voeringstofje kocht ik lang geleden bij Kersenpitje. Leuven boven, ha! 🙂

Poppenliefde

Toen ik kind was, speelde ik zo goed als nooit met poppen. Lego en een voetbal waren mijn lievelingsspeelgoed. Als ik me uitleef in speelgoed kopen, lenen, op een lijstje zetten, … voor Jente blijkt dat ik nogal aangetrokken wordt door bouwmaterialen, gezelschapsspelen en buitenspeelgoed. We hebben hier nog nooit naast een pop in de zetel zitten TV kijken. Vandaag wel. Met vier onder een dekentje: Wouter, Sofie, Jente en ‘pop’. Het ding een naam geven, daar had onze Charel geen boodschap aan.

(De meeste fotootjes zijn, na het vloeken op een lege fototoestelbatterij, met mijn telefoon genomen en dus jammer genoeg wat minder scherp. Maar ze was zo koddig aan het zorgen voor – en gooien met – haar pop.)

Van waar kwam die pop ineens? Ik maakte haar. Ze is een ‘pop van tante Hilde’. Echt knap hoe ons tante Hilde dat heeft gedaan, zoveel mooie creaties maken en het zo tof uitleggen in haar boek.

Ik koos voor haartjes in fleece (en tekende de twee staartjes na die ik op de foto’s in het boek zag).

Ik wilde voor een zwart-grijs-neutraal thema gaan en koos voor een beige huidje. Ideale restjesverwerking, dit project! Het gaat best vlot en is echt leuk om te doen. Minder leuk en lichtjes stresserend vond ik de oogjes, neus en mond met de hand naaien. Weinig geduld en precisiewerk gaan niet steeds goed samen. 🙂

Tomaat fretten, jij pop!

Pop te slapen leggen…

… en er zelf gaan bij liggen.

Juiste houding aannemen. Imitatie is alles tegenwoordig. Juist is juist, denkt ze.

Nu ben ik dus volledig into poppen en poppenspullen. Nog veel restjes te verwerken tot nog meer poppen en poppenkleertjes. En er borrelt een idee in mijn hoofd voor een zelfgefabriceerde plain and simple poppenwagen. Goed dat Sint, Kerst en haar verjaardag er net aankomen. Deadlines zat.

De zwarte en grijze stof komen van Pauli. De beige stof is van Ikea en de fleece is een restje van een dekentje waar al een jas, sjaal en muts uit gemaakt werden.

Selfish sweater weather

Dacht je dat het moeilijk was om peuters te fotograferen? Ik dacht dat alleszins. Totdat ik besloot om een selfish sewing projectje te fotograferen… Foto’s van mezelf (zeker na al die kiekjes van een uiterst schattige peuter), dát is moeilijk. De combinatie met dit druilerige weer maakte het er niet gemakkelijker op.

Maar genoeg gezaag. Wat had ik (= totaal onervaren amateurfotograaf) dus nodig voor deze shoot?

– Het statief van mijn schoonvader (dank je wel!!)
– Camera mét opgeladen batterij (steevast een ‘note to self’ dat laatste)
– De afwezigheid van de peuter die steeds ‘tommee’ (Kom mee) roept en voorzichtig maar erg kordaat mijn hand vastneemt
– De afwezigheid van giechelende W.
– De aanwezigheid van koffie (in een té leuk kopje dat hoort bij 9 andere kopjes die ik van mijn schoongrootmoeder – ja zo heet dat – gekregen heb)
– Lampen in een poging om daglicht te vervangen. (toch serieus aan het overwegen om zo’n daglichtlamp te kopen – iemand trouwens ervaring met van die daglichtpeertjes die je gewoon in een standaard lamp kan indraaien?)
– Iets dat mijzelf als focuspunt kon vervangen bij het gebruik van de zelfontspanner (Dat ging van plant naar lamp – de plant was afgeschreven toen ie bij het ‘snel eventjes opzij schuiven’ omviel en de living vol aarde kieperde.)
– Die camera die mijn peuter had bij deze extreem schattige foto’s, toen nog denkende dat het mij ook fotogenieker zou maken (dream on…)
– Een beetje mascara (want het was wallendag)

– De ultracomfy trui en een jeanske of zoiets (en stiekem dan toch de wollen sokken die ik aantrok deze ochtend, beslissend dat ik het huis niet zou uitkomen vandaag)

Het patroon voor de trui heb ik nagetekend van een trui die ik al had. Ik verdeelde het achterpand in twee en stikte er een elastische paspel tussen die ik ook nog eens doorstikte. De rest hield ik vrij gewoon. De stof zelf is namelijk nogal bling bling. Leuk, maar we moeten niet overdrijven.

Ik stikte de halsboord ook door en zoomde de mouwen en onderkant gewoon om met een tweelingnaald.

De onderkant is achteraan wat langer dan vooraan en gaat in een boogje.

Ziezo, deze ligt klaar voor het Düsseldorf-valiesje. WenS gaan een weekendje weg met hun tweetjes terwijl meter, nonkel V. en oma en opa onze kleine wervelwind zullen entertainen. Ze gaat zelfs met meter en nonkel V. naar de Efteling, lucky her (die meter hè 😉 ).
Tips voor places to see en eetlocaties in Düsseldorf zijn altijd welkom. We gaan hoe dan ook voortdurend op restaurant (rustig zitten, voeten onder tafel zonder dertig keer op te staan voordat we onze eerste hap binnen hebben, mmmm), weliswaar nadat we zwaar uitgeslapen hebben.

Het stofje (dat echt best nog warm is voor zo’n dunne sweaterstof, heerlijk!) voor de trui kocht ik bij Kersenpitje.

“Click!”

“Klik!” Dat zegt ze wanneer we het licht aan- en uitdoen. Ook wanneer we haar in de fiets- en autostoel vastmaken. En wanneer we haar in de buggy zetten en haar niet vastmaken, grijpt ze naar de riempjes en probeert ze minutenlang het gespje zelf vast te maken terwijl het als volgt gaat diezelfde minutenlang:
“klik” “klik” “klik” “klik” “klik” (steeds meer geërgerd)…
“Zal mama je even helpen?”
“Nee!” (zeeeer geërgerd)
“Klik” “klik” “klik” klik” “klik” (steeds meer geërgerd) … “Mama doe.” (met smekende ogen)

Dolblij was ze toen ik haar het oude fototoestel in haar handen duwde dat ik ooit op een marktje in Moskou kocht. Het ging de hele tijd van “klik.” Bij Jente en bij mama. Dat ze mij imiteert, is nog nooit zo handig geweest. Oef, want zo’n fotoshoot binnen bij rotweer dat amper licht voorzag, was wel een uitdaging (vergeef me de ruis hier en daar).

(Even tussendoor: Soms begint ze ook opvallend te zuchten wanneer er iets valt of wanneer iets haar niet lukt. Zo met een stevige Franse “rrrrr” met zo van dat fake gegorgel erbij. Zou ze dat ook imiteren? Toen ik met haar vertrok naar Moeke en Vake en ik mijn sleutels liet vallen, kwam er diezelfde “rrrrr” uit bij mij, gevolgd door die van haar… Ik denk dus dat ze dat gezucht van haar papa heeft.)

Het stofje voor het jurkje had ik al heel lang in mijn kast liggen. Van dit patroontje liet ik onderaan een stukje weg en zette ik er een strook aan die nog net uit mijn half metertje stof raakte. Het fronste nog een beetje. De mouwen vind ik wel wat te breed.

Ik maakte dit jurkje al enkele weken geleden. De lengte van de mouwen had ik duidelijk (weeral!) niet op de groei geknipt, want ze zijn nu al te kort geworden. Ik ga er eens werk van maken om te leren de mouwen even lang te tekenen als op het patroon en om te luisteren naar de naadwaarde die er gesuggereerd wordt.

Knieën zitten tijdens het fotograferen. Heeft ze ook van de papa.

Ook even kijken naar het resultaat.

Toen we terug thuiskwamen van Moeke en Vake had ze in een mum van tijd mijn fototoestel, dat nog op haar tafeltje rondslingerde, vastgenomen:
“Klik”
“Neeeeee, Jente, dat is van mama!” (nogal paniekerig en snel het toestel afpakkend)
(En dan zijn wij verbaasd als zij hebberig doet over haar speelgoed…)
“rrrrrr” (zucht)

Het stofje kocht ik lang geleden bij Kersenpitje. De kousen zijn van Mar Mar Copenhagen en kocht ik bij Minimals in Leuven. Heel mooie winkel met prachtige kleertjes. De schoentjes zijn een rommelmarktvondst.

Pyjama party

We dachten dat het een uitrustweekend zou worden. Ik had zelfs verlof van zaterdag tot en met woensdag. Heerlijk! Het mooie weer deed wel heel veel deugd en we zijn veel gaan wandelen en fietsen, maar echt uitrusten was er niet bij. Onze dagen begonnen vroeg, heel vroeg. Jente en Wouter waren een beetje ziekjes. En… We vermoeden dat het ‘Oei, ik groei!’-boek ons in het ootje genomen heeft door te eindigen met sprongetjes op 75 weken. De symptomen waren anders nu ook wel aanwezig: hangerig, huilerig, veel eten en dan weer weinig, slecht slapen en veel bijleren. Hoera voor dat laatste! Zoveel woordjes, gewoontekes, nieuwe dansmoves, goestingskes die onze meid haar persoontje steeds meer vorm geven.

Maar dus ook weinig slaap, wat me meer zin gaf in bandwerkavondjes met de usual patroontjes dan in het testen van nieuwe patronen. Het kwam nog wel goed uit, want onze meid had wel wat pyjama’s nodig én ik kocht wel drie (!) dezelfde Elvelyckan design stofjes in de solden.

Voor het broekje gebruikte ik het patroon (echt, een zalig patroon!) voor het Oliver broekje van Annick en Griet. Voor het shirt gebruikte ik hetzelfde patroon als bij dit shirt, het raglan patroontje van Mamahoch2, alleen ondertussen een maatje groter. Ik had duidelijk een beetje verkeerd berekend aan de mouwen, die nu wel wat te kort zijn (maar kom, zie die chubby polsjes!).


Ah ja, we hadden met de stiften gespeeld. Afgezien van enkele lijnen op het papier en op de voet werd er vooral duchtig stiften gesorteerd. Potjes aanhalen uit de keuken en in- en uitladen maar! Jente heeft een goed ontwikkelde ‘ik-speel-vrijwel-alleen-met-dingen-die-eigenlijk-geen-speelgoed-zijn’ radar.

De halsboord van de shirtjes stikte ik nog eens door met een zigzagsteek.

Van het roze stofje had ik te weinig gekocht (zo’n hele pyjama ging nét niet uit een halve meter stof), dus heb ik voor de mouwen nog een restje grijze stof gebruikt. Die roze pyjama lag eigenlijk al in de wasmand. Een boterham met stroop eten gaat duidelijk niet zonder de hele broek en shirt onder de stroop te kliederen. Nu weet je waarom ik de roze onderaan gemoffeld heb. 🙂

Jente haar lievelingsboekje voor het slapengaan is tegenwoordig ‘Waar is de taart?’ van Thé Tjong-Khing. Wij zeggen “Waar is…” en zij wijst het juiste voorwerp of dier aan. Bij de dieren krijgen we nog het dierengeluid getrakteerd ook. Ook leuk voor ons dat er zoveel subverhaaltjes zijn zodat je zelf nog wat zoekwerk hebt naar bijvoorbeeld het elfde eendje of naar waarom de poep van de kameleon rood ziet (for the record (spoiler alert!): omdat hij gaan zitten was op het krukje dat vos en haas pas geverfd hadden).

We zijn allemaal moe, ik zeg het je… (Te moe ook om snottebellen en ontstoken oogjes proper te maken trouwens.)

Vanwaar drie tutten? Jente heeft er één nodig in haar mond en liefst twee in haar handen. Anders is slapen moeilijk. Geen knuffelberen voor onze meid, maar wel een tutjesfestijn.

Het is te zeggen, beer ligt wel in haar bedje, maar hij krijgt gewoon ook een tutje en één dikke knuffel voor het slapengaan.

Slaapwel iedereen.

De groene en blauwe stof kocht ik bij Kersenpitje. Bij Isabelle rondneuzen naar leuke tricotjes is altijd een feest! De roze stof kocht ik bij Julia’s Shop.

Louisa coat en fotoshoot met een peuter

“Oh die Louisa jas wil ik maken!” “En een blog tour, leuk!”

Dat waren de eerste gedachten die in me opkwamen toen de ‘seamstress search’ door Marte van Compagnie M. werd uitgestuurd.
“Hoeraaaa, super fijn!!
Dat was het eerste gedacht toen Marte me vertelde dat ik aan de blogtour mocht meedoen.
En niet: “Oh ow, ik heb nog nooit deftig een rits aangezet.” of “Voering, quoi?” of “Mmmm, exact en nauwkeurig knippen…” of “Ai, ik maak bijna altijd snel-klaar-projectjes en zet daarom ook kamsnaps aan jassen en zo.”
Die gedachten kwamen nadien. Maar dus, no way back. Niet dat ik terug wilde hoor, totaal niet, maar een licht ‘ik heb dees nog nooit gedaan en nu is’t direct voor echt’ – gevoel was er wel. Gelukkig overheerste het ‘let’s do this!’-gevoel en zijn mijn naaiskills weer wat techniekjes rijker.
Maar goed. De Louisa jas.
Een zalig patroon! Waarom?
– Omdat je kan kiezen voor een kraag uit één of twee delen of voor een kap.
Je kan variëren met paspel, knopen, een bloem op je jas, … . Er is een rits- en een knopenversie. En er is een optie voor boordjes aan de mouwen.
– Omdat het echt ge-wel-dig goed uitgelegd is hoe je zo’n Louisa in elkaar moet steken. Zoals ik al subtiel vermeldde, ben ik geen ervaren jassen- en speciallekesnaaister. Dankzij de megaduidelijke instructies, is het me gelukt om niet één keer (!) te moeten lostornen.
– Omdat het resultaat echt mooi is!
Tijdens de fotoshoot stopte er zelfs een lieve vrouw om te zeggen dat ze de jas herkende en hem zo mooi vond. Marte, het doet dus al duchtig de ronde in Vlaanderen. Bovendien was de eerste reactie van de peuter zelf toen ze haar jas zag: “Oh mama, mooi!”
– Om nog allerlei redenen die ik nu even vergeet te vermelden wellicht.

Enkele tips:
– Koop de papieren versie! Ik had een snijmachine, maar heb toch wel wat snij- en plakwerk verricht om de pdf-versie in elkaar te zetten.
– Voor je de zakken begint vast te stikken op het voorpand (is één van de eerste stappen), leg je best toch even je zakken vastgespeld aan het voorpand op het achterpand zodat je kan zorgen dat de paspel van de zakken mooi doorloopt in de paspel van het achterpand. Uiteraard staat dit op en top juist in het patroon getekend, maar slordige knippers zoals ik kunnen bij deze tip wel baat hebben.
– Als er staat dat je best even doorstikt (bijvoorbeeld aan de kap), doe dat maar. Het ziet er echt duizend keer beter uit. Ze weet wat ze zegt hoor, die van Compagnie M.
– Het woord ‘vloeite’ in de instructies begreep ik niet. Tot Google me bij Mme Zsazsa bracht. Zij legt hier uit wat je moet doen om de mouwen ‘met vloeite’ aan het voor- en achterpand te zetten. Het werkt echt!
– Neem de maat die bij de borstomtrek staat. Jente is 20 maanden, maar heeft de kleinste maat (1 jaar) aan.
– Neem je tijd en koop een echt mooi stofje! Je doet dit niet raprap op één avondje, dus kan het maar beter de moeite zijn.
Toch wel handig, zo’n lieve dames in de crèche die allerlei kapsels verzinnen met het haar van mijn dochter. Ze kwam net nu terug met twee staartjes en een speldje. Ideale match met de Louisa Coat.
Ik maakte de versie met kap en met boordjes aan de mouwen. Ik besloot om aan de kap geen paspel toe te voegen. Waarom? Dat weet ik niet meer goed, maar de stiksels zijn ook heel mooi.
De binnenstof is een heel soepel, zacht katoentje. Omdat het stofje vrij glad is, gebruikte ik het ook voor de mouwen als voering. Ik heb het wel wat warmer gemaakt met de wattine, zoals in de instructies van het patroon aangegeven wordt. De buitenstof is tweed.
Woensdag en het idee om Jente vroeger van de crèche te halen om wat quality time door te brengen in het zonnetje en ondertussen wat foto’s te nemen. Goed idee, ware het niet dat de peuter er niet veel zin in had. Tanden die pijn doen. Middagdutten die overgeslagen worden. Herfstblaadjes die wegvliegen als je ze tijdens het fietsen niet goed vasthoudt. Verse pampers die tijdens de fotoshoot besmeurd worden. Katten die plots in beeld verschijnen en mega-eng zijn. Vogels die lawaai maken en eveneens mega-eng zijn (want die kan je nog niet eens altijd zien!). Speldjes die pér sé in het haar moeten en twee minuten later niet meer in mogen. Snottebellen die niet mogen afgeveegd worden. Een jas met nét iets te lange mouwen, maar met kei-interessante zakken.
Je kent het wel, standaard perikelen waar een peuter mee te maken krijgt.
Foto’s van die pamper en tanden zal ik u besparen, no need to worry.
Snottebellen, herfstblaadjes, het kapsel en uiteraard DE JAS zijn hier wel in de aanbieding.
En weeral wegens voornamelijk wasmachineproblemen (als in: ik vind de weg er niet naartoe de laatste week), was er geen deftig passende en vooral propere outfit voor erbij. Dus maakten we nog een jurkje met het Fons & Sien patroon (English / Nederlands). Deze keer sweaterstof zonder print, met als hals- en mouwboorden het muntgroene stofje van de mouwboordjes van de jas. Ik maakte er wel een heel fel gefronst rokdeel bij om de afwezigheid van een print te compenseren.
Snottebellen.

Herfstblaadjes.

Van “Wow, mama, hier kan ik mijn hand in kwijt!” – tot “Oh jee, hoe ingewikkeld is dit ding om die hand eruit te krijgen!”

De enge kat.
Ik poseer alleen nog als ik brood krijg, na!

Louisa moet uit, uit!!!!! En weer aan, maar dan zó! Aanschouw de zelfvoldane lach…

Mouwen die nét te lang zijn dus…

En check de kap! Hij past heel mooi zo, en zeker ook nog met een muts ertussen. En Jente wou hem laten opstaan voor langer dan 1 seconde! Scoren! Dat doorstikken aan de rand heeft het wel echt ‘af’ gemaakt. Geen paspel, maar wel mooie naden.

Jente haar eigenste Louisa coat. Toch een tikkeltje behoorlijk trots dat ik het ding in elkaar gekregen heb.

(Boos op de hond die blafte, maar toch maar even zwaaien. Tata!)

Wil je een Louisa coat maken? Je krijgt bij Compagnie M. nog tot 6 november 10% korting op de papieren of de pdf-versie met de code LOUISACOAT10.
Want to make a Louisa coat? In the webshop of Compagnie M., the code LOUISACOAT10 gives a 10% reduction on the paper or PDF version of the pattern (until the 6th of november).
Meer inspiratie? Op de blog van Marte vind je heel veel mooie foto’s van prachtige Louisa coats.

Marte, ik vond het echt heel leuk om mee te doen met de blog tour. Een dikke merci ook voor de uitdaging, het geweldige patroon en je lieve mailtjes!

De stofjes voor de jas kocht ik bij Lana Lotta. Die zalige madammen hebben me weeral goed helpen kiezen en waren al even enthousiast als ikzelf over de jas.
Het patroon is dus (rara…) de Louisa coat van Compagnie M.