Pineapple love. En de schoenenobsessie.

Geplaatst op 17/09/201617/09/2016 door WISJ - Sofie

Kijk, het zit zo. Bij het begin van de lente kochten we sandalen, gele met ananassen erop. Even het schaamrood op de wangen toen de vrouw in de winkel ons nog herkende van enkele maanden voordien. Toen gingen we de allereerste schoenen kopen. Voor een nog erg kleine peuter met heel erg kleine voetjes. Totdat er zo’n uiterst enge schoen in de buurt van die arme peuter kwam. Doodsbang was ze! Terwijl zij het uitkrijste, probeerden we haar voetjes in enkele schoenen te proppen. Te groot. Te lelijk. Veel te groot. Te roze. En dan: de juiste. Dachten we, want ja, bij de juiste schoenen roep je zelf meestal geen moord en brand… En wat als je voor de komende tijd met een angstig, nét wandelend dame’tje naast je loopt… Of wat als ze misschien niet meer wil wandelen? Genoeg gepiekerd. We vermanden ons. “Ja, die nemen we mee.” “Zeker?” “Tja.” Doos met schoenen erin toe. En plots gritst de peuter de doos uit je handen om er dan parmantig mee naar de kassa te wandelen, blinkend van trots. Tja.

Maar dus. Het ging over die sandalen. Na verloop van tijd ontwikkelde Jente, tegen alle verwachtingen in, een passie voor schoenen. Die sandalen passen was dus papgemakkelijk. Het was net wat minder papgemakkelijk toen bleek dat ze geen schoenen meer mocht passen en we naar huis zouden vertrekken. Tja. Thuisgekomen wel echt fier op haar sandalen, die sindsdien ál-tijd aan moeten.

Een week na de sandalenvreugde vond ik een tof ananasstofje. Dat moest dus een kleedje worden. Maanden laten heb ik er me eindelijk aan gezet, en het was nog zo snel klaar. Maar kom, doe er een vestje over en het kan nog een herfstje mee ook. Wie blijft er nu niet graag nog even met z’n hoofd in de zomer.

Ik gebruikte het patroontje van Lily en Woody. Voor Jente heb ik het al vaak gebruikt en ook kersverse meisjesmama’s zijn meestal blij met zo’n nieuw jurkje waar je redelijk makkelijk een baby in gewurmd krijgt. Het patroontje is nu uitgegeven door Compagnie M. als Lila, met nog een extra variatie erbij en een jumpsuit versie.
Ik maakte een simpele, supersnelle versie. Geen zakje en geen plooi. Ik knipte dus voor het rokdeel twee keer het achterpand.

Een beetje gepruts met de afwerking en bye bye mooi doorlopende ananasjes (ik steek het op te weinig slaap de nacht voordien). Ach, die peuter met haar schattige krullen verbergt dat wel!

Wat schoenen betreft, is de angst hier dus veranderd in ‘gezonde obsessie’: Volhardend zelf uit de mand haar schoenen willen kiezen. Extreem welwillend op de onderste trede van onze trap gaan zitten wachten totdat we haar schoenen komen aandoen. Wanneer wij op blote voeten rondlopen, zich haasten naar de schoenenkast om ons, arme ouders, toch een paar schoenen te brengen. Licht ontvlambaar worden wanneer mama en papa geen schoenen willen aandoen. Veel te goed weten welke schoenen bij mama en welke bij papa passen. ALLE schoenen in huis móeten passen.

Deze flashback (wandelvakantie, mocht dat nog niet duidelijk zijn) says it all…

De stofjes kocht ik bij Habiba

Nog wat gerecy-kleer

Geplaatst op 12/09/201612/09/2016 door WISJ - Sofie

Op de rommelmarkt leek zo’n simpel rokje een veelbelovende aanvulling voor mijn kleerkast, maar de spiegel thuis dacht er anders over. Nieuw leven dus, voor zo’n leuk stofje. Motto: Streepjes kan je dochter nooit te veel hebben.
De lengte leek wel ongeveer de lengte van ons meisje haar benen te zijn… Een legging dus, daar kan je dochter er ook nooit te veel van hebben.
Voor leggings gebruik ik meestal dit patroontje van Emma en Mona. De breedte en de lengte zit goed, ook over herbruikbare luiers, zelfs met een dikkere tricot.

Het rommelmarktrokje was aan de heup wat breder, leuk voor zo’n legging want dat geeft een beetje een ‘baggy’ effect.

Ik had een klein beetje stof te kort achteraan, maar hoe erg kon dat zijn. Niet ideaal, maar ook niet zo erg, bleek. Check.

Hèhè, wat een voldoening om én de tailleband én de zoom onderaan te kunnen recupereren. Ok, de afwerking is wat minder, maar kom. Lazy sewing. Check.

Mocht je het nog niet weten, de nieuwe peutermode is één broekspijp omhoog. “Watch and learn, mama.”, zei ze. Of iets in die aard. Met haar ogen.

Plots moesten de schoenen uit. Goed. Een “Jamaar, meid, ginder is er grind.” laat ik al maar achterwege. Schoenen uit. Blote voeten op het grind. Voorzichtig maar volhardend. Als ik dan even naast haar kom staan, draaien haar ogen naar opzij. Ook nu wist ik wat ze zeiden, die ogen: “Mama, ik ga nu echt niet toegeven dat dat hier kei veel zeer doet aan mijn voeten, ook al weet jij eigenlijk al lang dat ik hier sta af te zien.” en even later: “Fieuw, het fietspad.”

Nu de peuter nog aan het poseren krijgen. We doen een poging bij de volgende post. Hoewel. Het ‘kiekeboe’-gehalte was toch al vrij hoog tijdens ons uitje, gewoon niet met de nieuwe legging in het vizier.

Rokjes, rap gerecycleerd

Geplaatst op 10/09/201610/09/2016 door WISJ - Sofie

Plots merk je dat de benen van je peuter dubbel zo lang geworden zijn. Kleedjes zijn T-shirts of in het beste geval tuniekjes geworden. Van de leggings vraag je je af of ze altijd al shortjes waren. En rokjes vind je nergens terug. Heeft ze nu werkelijk nog nooit een rokje gedragen?

Vrijwel gelijktijdig met die vaststellingen, werd er grote schoonmaak gehouden in onze kleerkasten. Een deel weggeven. Een deel in de ‘misschien-ooit-iets-mee-naaien’-kist. En met het deel dat uit de kist puilde, maakten we meteen rokjes voor onze meid.

Rokjes zoals deze, één uit een jurk en één uit een rok. Op één-twee-drie in elkaar gestoken met dit eenvoudige, leuke patroontje van de dromenfabriek. Snelle projectjes, heerlijk soms als je snel een peuterkleerkast moet aanvullen.

Voor het zwarte rokje voegde ik aan de stofvouw een strook van 10 cm toe. Zo kon ik het rokje fronsen. Met dat losse stofje zou het leuk zwieren, dacht ik. Klopt!

De zoom viel ook te recupereren. Een meevallertje. (Met de tweelingnaald ben ik nog steeds matig bevriend, maar we werken aan een hechtere band.) Voor de tailleband vond ik nog een restje dat net lang genoeg was.

Voor de tailleband van het streepjesrokje knipte ik een strook van 8 cm bovenaan erbij zodat er plaats was voor een elastiek. (Voor onze meid was misschien iets minder ook al genoeg geweest.)

Activiteiten voor het slapengaan: De brug op en af lopen.”Oefoef” roepen naar de eenden die wellicht te veel op honden lijken. Fietsers aanspreken met “Aaaallloooooo”. Hard weglopen van de camera. En vastberaden protesteren tegen de fietsstoel want wandelen naar huis lijkt efficiënter.

Grace, compagnon voor babygeluk

Geplaatst op 06/09/201606/09/2016 door WISJ - Sofie

Wie had gedacht dat de babyboom die we in 2015 meemaakten (15 nieuwe kinders) in 2016 ging overtroffen worden (17 and counting). Iedereen weet wat dat betekent: veel borrels, bezoekjes, gewieg, kraamkost, rustverstoring met de peuter die mee op bezoek komt (gekke bekken trekken achter het glas van de verzorgingsruimte in het ziekenhuis, duploblokken verstoppen op een ander, suikerbonentorens omgooien, wippers uittesten), jaloezie van de peuter, streeltjes door de peuter aan babyvoetjes (‘aaikes’ zoals oma en opa aangeleerd hadden) en uiteraard… babygifts.

Dank aan de Grace jurk van Emma en Mona, een blijvertje hier aan de naaimachine. Snel geknipt, snel klaar en ziet er snel uit.

Deze drie waren op tijd klaar. En niet last-minute vlak voor vertrek. En dus wel vereeuwigd op foto. Maar nu ook niet zodanig op tijd dat er nog gestreken kon worden.

Voor baby Odette werd het eentje met flamingo’s (dat paste mooi bij het geboortekaartje) en voor Loes haar eerste verjaardag eentje met driehoekjes.

Voor ons Jentemie een zomaartje ook met driehoekjes, maar met een gouden paspel.

De keuken is zonder twijfel de interessantste plaats van het huis. Waarom? Omdat daar de schuif met de ‘titjes’ (peuter slang voor ‘pitjes’) te vinden is. Zonder blozen wordt de schuif opengetrokken. Handen op de rand, kin tussen handen, één hand naar (meestal) de pot met pijnboompitten: “Die!” Dus we maken een potje met titjes. “Noh” Dus maken we nog een potje met titjes. En een paar kiekjes.

De Sparky herbestemming

Geplaatst op 27/08/201627/08/2016 door WISJ - Sofie

Vijf jaar geleden mocht ik in de winter op zoek naar zomerse T-shirts voor mezelf. We beslisten nogal last-minute om dat jaar te overwinteren (over-Kersten en over-nieuwjaren) in Cuba. Hoewel de slipperzoektocht uitdagender was dan de T-shirthunt, bleven er na de Cuba-trip heel wat shirts onaangeroerd. Die kwamen dan in de ‘misschien-ooit-iets-mee-naaien’-kist. Tot vandaag. Deze foto uit 2011 van mezelf in een auto uit 1928 doet het shirt natuurlijk alle eer aan, maar toch, na de reis verdween het Sparky-shirt uit mijn kast.

Ja hoor, dat woord vormen die letters in die zwarte figuur vooraan.
Tijd dus voor een nieuwe bestemming, de kleerkast van mijn peuterdochter.

Al een tijdje speelde het idee in mijn hoofd om iets à la ‘slouchy T’ te maken voor Jente. Met zo’n V-neck om te hergebruiken en het flodderige stofje van dit shirt, zag ik het volledig gebeuren.

Even tekenen rond een truitje van onze meid, een beetje naadwaarde bijgeteld.

Het mocht wat hangen in de nek en in de oksels, dus tekende ik de mouwen eerder in een hoek naar beneden zodat dit één stuk was. Kwam dat even mooi uit dat ik zo net onze de naad van de raglanmouw kon knippen. In een eerste poging wilde ik er een jurkje van maken zodat ik de zoom kon houden, maar dat bleek toch een eindje te lang. En kijk eens hoe mooi de Sparky-letters net tot onderaan het voorbeeldshirtje komen. Het was ervoor gemaakt. Ik knipte dus een nieuwe zoom van een tweetal cm en zoomde om met een tweelingnaald.

V-neck in volle concentratie.